Kupa Ası

Bugün bir kitabın daha sonuna gelmiş bulunuyorum. Alper Çeker'in 6:45 yayınlarından çıkmış Reziller! 10 numara 5 yıldız bi roman olabilirmiş bu kadar yazım hatası olmasaymış! Hikaye oldukça iyi, orası ayrı..

"Rock’n Roll efsanesi Elvis Presley öldüğünde 42 yaşında ve yalnızdı; ama bu bilginin elinizdeki romanla ilgisini henüz biz de bilmiyoruz."

 -Bülent abi, bir destede kaç tane kupa ası olur?
           -Kaç tane lazımsa evlat!

 Kahramanlarımız Cengiz ve Çeper iki farklı kişi, iki farklı hayat! Aynı semtin çocukları olan bu iki insan birbirleri ile iyi anlaşmakta arkadaşlıklarından keyif almaktadırlar.' derken farkettim ki sanki yazdıkça kitabı basitleştiriyor ve TRT formatında özetlemeye çalışıyorum. Yani okuyun, okutun.

öylesine not: Yazarın aralarda 6:45 ekibine selam çakması, filim olursa şöyle çek gibisinden önerileri okuyucuyu cool tutmaktadır. Ve Eşref'in bir cigaralık sarma betimlemesi var aman derim..

Hayat ne garip kuşlar felan!

Yazasım var ama yazdıkça kapanıyorum ve sanki söylediğim her şey söyledikten sonra anlamsızlaşıyor ve önemini kaybediyor. Çok zor zamanlar geçirdim ki kendimi güçlü sanırdım. Güç tükenen bir şeymiş. Ve tükenirken kişinin kendine olan güvenini de yanında götürebilirmiş. Hayatımı kontrol edemiyorum ve kontrol etmem gerektiğini de düşünmüyorum.
Niçin karamsarım tanrım? Ben böyle değildimmmm geliyor zakkumdan

İşte sanki bana anahtar kelimeler verilmiş de hikaye yazmamı bekliyorlar oysa ben kelimelerimi kaybetmiş gibiyim.. İnsan kendisine bile güvenmezken çevresine nasıl güvenebilir. Yani bahsettiğim baya baya yakın çevre.. Hani içerisinde ailenizin, çocukluk arkadaşınızın belki sevgilinizin-eşinizin, hani dostum dediğiniz birlikte sabahlara kadar sohbet ettiğiniz sırdaşınızın ne biliyim işte anladınız güvenmeli mi?
        İşte dediğim gibi yaa yazdıkça anlamsızlaşıyor...